rate : NC ใสๆ
Reading: * MJ blog, I guess ? *
couple : Chris X Tom
Contact me chirrup : hypertext transfer protocol : //twitter.com/Kmbhp
Facebook : hypertext transfer protocol : //www.facebook.com/kakamew.boo
* ฟิคเรื่องนี้ ถูกแต่งขึ้นเพื่อสร้างความบันเทิง ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้บุคคล ดารา นักแสดงที่ถูกกล่าวถึงเสียหาย หรือก่อให้เกิดความเข้าใจผิดแต่อย่างใด ทั้งสถานที่ ระยะเวลา และบุคคลต่างๆ ล้วนเป็นสิ่งเเละสื่อที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อความบันเทิง เเละไม่สามรถนำมายึดเป็นหลักความจริงใดๆได้ทั้งสิ้น *
*ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคภาคต่อมาจาก Be living together อาจจะเสียเวลาซักเล็กน้อย เเต่คิดว่าจะเป็นการดีอย่างยิ่งถ้าท่านจะกลับไปอ่าน Be living together ก่อน อย่างน้อยที่สุดก็จะได้ซึมซับเเละเรียนรู้ความสัมพันธ์เเละบริบทต่างๆของตัวละคร เพื่อง่ายต่อการเข้าใจเเละปะติดปะต่อเรื่องราวของ I LOVE US ด้วยเช่นกัน *
Have fun ?
…………………………………………………………………………………
“ ป๊า ~ ~ ~ ~ ” เสียงเล็กกรี๊ดลากยาว เจ้าของสรรพนามนั้นยิ้มให้เด็กหญิงอ่อนๆ ร่างเล็กวิ่งถลาเข้าไปข้างเตียงเหล็กอย่างเร็ว ก่อนจะค่อยๆปีนขึ้นไปนั่งด้านบนอย่างทุลักทุเล
“ ป๊าเจ็บมั้ย ? ” อินเดียถามเสียงอู้อี้ ขณะที่ป่ายมือเล็กลูบไปตามแนวสันกรามคมที่มีรอยแผลขีดข่วนจากเศษกระจกแตกอย่างแผ่วเบา เสียงทุ้มหัวเราะ
“ ป๊าไม่เจ็บเลย ” คริสตอบกลั้วหัวเราะ หน้าคมเลื่อนไปหวังจะหอมแก้มยุ้ย แต่ก็ถูกมือเล็กฟาดเข้าให้
“ โอ้ย ! ! ! ” คริสร้องลั่น ดวงตาสีฟ้าเบือนไปหาคนขี้แบที่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นอยู่หน้าประตูอย่างขอความช่วยเหลือ แต่อีกคนก็คล้ายจะถูกแช่แข็ง คงช่วยอะไรไม่ได้หรอก
“ เห็นมั้ย ! เจ็บจริงๆด้วย ป๊าโกหก ” อินเดียร้องลั่น คริสหลับตาปี๋และพยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่ด้วยร่างกายที่เจ็บไปทั้งตัวทำให้เขาทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก
“ หนูไม่ชอบเห็นป๊า …. ฮึ่ก เจ็บ ” ผิดคาด มือน้อยๆไม่ได้ฟาดลงมาอย่างที่คริสกลัว แต่ร่างเล็กกลับซบลงกอดซุกหน้าเขากับแผ่นอกกว้าง ไหล่น้อยสั่นไหวนิดๆตามแรงสะอื้น
ลำแขนแข็งแรงตระกองกอดลูกสาวที่รักอย่างทะนุถนอม อินเดียไม่ชอบเห็นคริสเจ็บ และคริสเองก็ไม่ชอบเห็นลูกสาวร้องไห้เหมือนกัน เสียงทุ้มแกล้งหัวเราะเบาๆเป็นเชิงว่าตนสบายดี ดวงตาสีท้องฟ้าหันไปมองทอมอีกครั้งแล้วยิ้มให้ ดวงตาสีเขียวสั่นไหว เหมือนจะร้องไห้ซะให้ได้
ทอมแอบเห็นว่าคริสหัวเราะเยาะเขาเบาๆด้วย ร่างบางไม่ได้มท่าทีฟึดฟัด เพียงแต่เดินเอื่อยๆไปนั่งที่เก้าอี้ว่างข้างเตียงเท่านั้น
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า เชื่อเถอะ ” เสียงนุ่มบอกยืนยันเรียบนิ่ง เปลือกตานวลกระพริบสองสามครั้งไล่น้ำตาที่คลั่งอยู่ออก ก่อนจะเลื่อนมือไปกุมมือหนาหลวมๆ
“ อย่ามาห้ามแม่เสียให้ยาก เจ้าลิง ยังไงคืนนี้แม่ก็จะนอนเฝ้าพี่คริส ! ” เสียงเอะอะคล้ายคนเถียงกันดังลอดออกมาจากห้องน้ำ ทอมเลิกคิ้วนิดๆแล้วหันไปทางลุค พี่ชายคนโตหัวเราะอย่างรู้ทัน พยักเพยิดไปทางห้องน้ำ คล้ายจะบอกเป็นเชิงว่าให้ทอมรอดูตอนต่อไป
“ แล้วใครจะนอนกับพ่อเล่า แม่ก็พูดเป็นเล่นไปได้ ” เสียงทะเล้นอันคุ้นเคยพูดคล้ายๆกล่อม อีกคนดูท่าทางจะฮึดฮัดไม่พอใจอยู่พอตัว ไม่นานหลังจากนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออก
ลีโอนี่เดินออกมาก่อน โดยมีลูกลิงตัวสูงโย่งถือกะละมังใส่น้ำกับผ้าขนหนูห้อยเดินตามหลังมา ร่างเพรียวของคุณแม่ดูจะเล็กไปเลยเมื่อเทียบกับร่างกายสูงใหญ่กำยำของลูกชายคนเล็ก
“ ถ้าแม่กลับแล้วใครจะนอนเฝ้าพี่คริสละ หือ ? เกิดล้มหัวคะมำขึ้นมากลางดึก ใครจะมาดูมาแล ” หญิงสูงอายุพูดเอาเรื่อง เลียมเองก็ถอนหายใจเฮือกอย่างเอือมระอาเต็มทน
“ เขาก็มีพยาบาลคอยเดินตรวจน่า ” เสียงทะเล้นเถียงกลับ คุณแม่หันขวับไปทำท่าจะดุอีกรอบ ลุคที่มองดูสถานการณ์อยู่รีบลุกขึ้นตัดบท
“ แม่ครับ ผมมีใครอยากจะแนะนำให้แม่รู้จัก ” ลีโอนี่มองลุคอย่างงงๆ แต่ในวินาทีถัดมาที่เธอหันไปเห็นทอมนั่งอยู่ข้างเตียง เรียวปากสีสวยของหญิงสูงวัยจึงยิ้มออกมาได้
“ โอ้ เธอคงจะเป็นทอมสินะจ๊ะ ” ร่างเพรียวลมเดินมาทางทอม ทอมรีบลุกขึ้น ยื่นมือออกหวังจะจับมือหญิงสูงวัยตามมารยาทไปอย่างเงอะๆงะๆ แต่ก็ผิดคาดมือสีอ่อนยกสูงขึ้นแล้วแตะแก้มนวลของทอมแผ่วเบา คนขี้อายผงะไปเล็กน้อยและแก้มแดงทันทีโดยอัติโนมัติ
“ น่ารักน่าเอ็นดู แบบนี้สินะ คริสถึงได้รักนักรักหนา ” น้ำเสียงอ่อนโยนหัวเราะคิกคัก อ้าปากค้างอย่างเขินๆ
“ แม่ ! ! ! ! ! ” คริสคำราม เลียมขำชอบใจยกใหญ่ ลุคก้มหน้านิ่งพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของตน แต่มันก็ไม่แนบเนียนนัก
“ อะไรยะ พ่อหมีใหญ่ เงียบไปเลยนะเราน่ะ เรื่องไม่ยอมพาหลานไปหาแม่นี่ยังไม่ได้สะสาง ” ลีโอนี่หันไปดุ คริสถอนหายใจเฮือกแล้วยกมือขึ้นมก่ายหน้าผาก บ่นงึมงำฟังไม่เป็นภาษา
อินเดียกระตุกชายเสื้อทอมนิดๆ ร่างบางรีบหันไปแล้วช่วยรับเด็กญิงตัวน้อยขึ้นมาจากเตียง ปากจิ้มลิ้มหาวหวอดแล้วพาดหัวกลมของตนลงบนไหล่บาง ลีโอนี่เลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ ง่วงซะแล้วเหรอ ลูกหมีของย่า ” หญิงสูงอายุถามยิ้มๆอย่างเอ็นดู
“ น่าจะอย่างนั้นครับ กลางวันนี้เราไปซื้อของที่ตลาดกันมา ลูกหมีก็เลยพลอยอดนอนไปด้วย ” ทอมตอบพร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาเปล่งประกายของหญิงสูงอายุตรงหน้า อดเขินกับสายตาอ่อนละมุนแบบนั้นไม่ได้
“ ขอบใจมากนะจ๊ะ ที่ทอมช่วยดูแลอินเดียแล้วก็พ่อคริสของแม่ ” คุณแม่พูดออกมาตามตรง ด้วยพฤกรรมและท่าทางที่ทอมมีต่ออินเดียนั้น ทำให้เธอรู้ได้ไม่ยากเลยว่าทอมเป็นคนที่มีความใส่ใจสูงและเหมาะควรแล้วที่จะมาดูแลลคริสและอินเดียแทนเธอ
“ กลับมาเป็นผู้เป็นคนได้อีกรอบ ก็เพราะทอมนี่แหละ ขอบใจมากๆนะจ๊ะ ” ปากสวยระบายยิ้มให้ทอมอีกรอบ คนขี้อายหัวเราะแห้งๆ เดาว่าตอนนี้หน้าตนคงแดงจัดจนปิดไม่มิดแล้ว
“ เรื่องเล็กน้อยเองครับ ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก แฮะๆๆ ” แต่ละคำพูดนั้นถูกปล่อยออกมาจากปางอย่างยากลำบากและดูจะอึกอักน่าขัดใจมากเชียวในสายตาคุณแม่ลีโอนี่
“ ผม เผิมอะไรกันจ๊ะ ฟังดูห่างไกลจัง ไม่ต้องพิธีรีตองเยอะแยะหรอก แม่จะสบายใจมากเลยนะ ถ้าทอมเรียกแม่ว่า ‘ แม่ ’ น่ะ ” หญิงสูงวัยหัวเราะคิก
“ ไหนลองเรียกดูสิจ๊ะ ” คุณแม่เร่ง คนโดนเร่งก้มหน้างุด ได้แต่กระแอมกลบความเขินอายของตน แต่มันคงเป็นพรสวรรค์ของครอบครัวเฮมเวิร์ธทุกคน ที่คล้ายจะมองทะลุพฤติกรรมของทอมได้ปรุโปร่ง
“ คิก คิก คิก ค่อยๆฝึกเอาก็ได้จ้ะ แต่เจอกันครั้งหน้า ต้องเรียกแม่ได้แล้วนะ ตกลงมั้ย ? ” คุณแม่มัดมือชก ร่างบางอ้าปากค้าง แต่ครั้นจะตอบปฏิเสธไปคงจะดูไม่สมควรนัก
“ ครับ ” สุดท้ายจึงต้องยอมตกปากรับคำ คุณแม่จอมเผด็จการไปจนได้ ทำเอาเธอหัวเราะคิกถูกใจอีกรอบ ฝ่ามือเรียวเอื้อมมาจับแก้มทอมนิดๆ
“ แม่กลับไปเลย ทอมมาแล้ว ไม่ต้องนอนเฝ้าผมหรอก ” คริสรีบออกตัว คุณแม่หันไปทำหน้ายักษ์ใส่ลูกชายคนกลาง ทอมรู้สึกว่าเหมือนเห็นประกายไฟพุ่งเปรี๊ยะๆในประกายตาคนทั้งคู่อย่างบอกไม่ถูก
“ ฮ้าว ~~~ ” เป็นโชคดีที่เสียงหาวของลูกหมีอินเดียดังขัดขึ้นมาก่อน สงครามล้างเผ่าพันธุ์หมีจึงยังไม่เกิดขึ้น
“ ดูท่าจะง่วงแล้วจริงๆ ” ทอมหันไปบอกคริส คริสพยักหน้ารับรู้แล้วอ้าแขนออกเล็กน้อย
“ มานอนกับป๊า มา ” คริสเรียก ทอมหัวเราะเบาๆ แล้วส่งอินเดียให้ชึ้นไปนอนบนเตียงกับคริส ร่างสูงพยามเบี่ยงตัวและขยับอย่างยากลำบากเพ่อที่จะให้อินเดียได้นอนบนเตียงสบายๆ ทอมเดินเข้าไปช่วยจัดท่าทางให้ จากนั้นจึงกลับไปทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียงอีกครั้ง มือบางลูบหัวเล็กอย่างเอ็นดู คุณแม่เฝ้ามองภาพนั้นอย่างปลาบปลื้ม
“ น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆเนอะ ว่ามั้ยลุค ? ” ลีโอนี่กระวิบกระซาบถามความเห็นลุค ลูกชายคนโตยิ้มอ่อนๆแล้วพยักหน้ารับ
“ พวกเราไปกันดีกว่า ปล่อยให้ครอบครัวเขาอยู่ด้วยกัน ” เลียมเดินย่องมาสะกิดลุคกับแม่ ลุคเห็นด้วยแลพก้าวออกจากห้องไปเงียบๆ โดยมีเลียมที่กึ่งลากลีโอนี่ออกมา ดูท่าคุณแม่จะอิดออดและไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ก็ขัดอะไรไม่ได้จนต้องยอมในท้ายสุด
ทอมยังคงนั่งเงียบจนกระทั่งอินเดียหลับไปจนสนิท คริสยิ้มอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง มือหนาเลื่อนมาเชยคางมน เสียงหวานหัวเราะออกมาจางๆ คริสถึงได้โล่งอก
“ ทำไมเงียบ เป็นอะไรหรือเปล่า หือ ? ” คริสถาม ทอมหัวเราะ ขยับเก้าอี้เข้าไปให้ใกล้ขึ้นอีก
“ หัวใจผมตกไปที่ตาตุ่มเลยรู้มั้ย ? ตอนที่ลุคโทรมาบอกว่าคุณรถชน ” เสียงเพราะพูด ช่วงปลายสั่นเล็กน้อย
“ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ก็เห็นๆกันอยู่ แขนเคล็ด หัวแตก แล้วก็ปวดๆขานิดหน่อย ไม่มีส่วนไหนบุบสลายเลย เห็นมั้ย ” คริสพูดแหย่เสียงทะเล้น แต่ไม่ทันขาดคำดวงตาสีมรกตก็เริ่มจะสะท้อนแสงวาวๆขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับหยดน้ำที่เริ่มร่วงลงมาเผลาะให้คริสเห็น ร่างสูงถอนหายใจ
“ ร้องไห้อีกแล้ว ไม่อาน่า เห็นแบบนี้แล้วผมไม่สบายใจเลย ” มือหนาเลื่อนไปปาดน้ำใสๆออกไปให้พ้นแก้มขาว ทอมไม่ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนทุกที มีเพียงน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นแนวเส้นยาวช้าๆ จะมองว่ามันเป็นพัฒนาการในทางที่ดีได้หรือเปล่านะ
“ คุณต้องทำงานหนัก ทั้งทำงาน ดูช่างทำบ้านทุกวัน แต่ผมสิ ….. ช่วยอะไรไม่ได้เลย ” ประโยคนั้นขาดห้วงไปในตอนท้าย คริสหัวเราะเอ็นดูความคิดของคนขี้แย
“ ทุกวันนี้ก็ช่วยอยู่แล้วไง ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกเหรอ ? ” เสียงทุ้มแกล้งตั้งข้อสังเกต ทอมสูดน้ำมุกฟืด แล้วอียงคอ ทำท่าจะถามกลับในสิ่งที่ร่างสูงพึ่งกล่าวมา
“ ผมไม่เคยไม่ให้คุณช่วย เพราะที่คุณทำอยู่ทุกวัน ยิ้ม หัวเราะ เขินเวลาผมกอด สอนอินเดียเช็ดจาน หรือแม้แต่จัดรองเท้าให้เป็นระเบียบ มันก็ช่วยผมมากแล้ว ” คริสพูดเสียงเรียบ แต่ทว่าอบอุ่น มือหนากระชับมือบาง มองดูช่องว่างระหว่างนิ้วที่ค่อยๆถูกเติมเต็มตอนที่มือทั้งสองประสานกัน
“ ถ้าคุณเหนื่อยก็พักเรื่องบ้านไปเถอะครับ มันไม่สำคัญเลยว่าเราจะมีบ้านหรือไม่มี แค่ทุกวันนี้เราอยู่ด้วยกัน ทุกที่ก็เป็นบ้านแล้วสำหรับผม ” ทอมพูดออกมาตามตรง เขาไม่ชอบเห็นคริสที่ทำงานมากไปแบบนี้เลยจริงๆ และมันก็ช่างน่าโมโหจริงๆที่อีกคนกลับทำตัวเหมือนตนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับความหนักหน่วงของงานที่ทำ ท่าทีที่คริสพยายามจะซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ ทำให้ทอมรู้สึกแย่จริงๆ
“ สำคัญสิ ถ้าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ” คริสหัวเราะเศร้าๆตอนพูด ทอมเงียบไป
“ คุณคงไม่คิดว่าเราจะคบกันเล่นๆ เราไม่ได้แค่ กอดกัน จูบกัน หรือมีอะไรกันเพื่อนับแต้มบันทึกสถิติหรอกใช่มั้ย ? ” คริสแกล้งตั้งข้อสังเกตยียวนตามสไตล์คนขี้แกล้ง ทอมเม้มปาก ก้มหน้าลงเขิน รู้สึกตัวเองนี่มันงี่เง่าสิ้นดี ทั้งๆที่คริสจริงจังขนาดนี้แล้วแท้ๆ แต่ตนกลับไปพูดจาตัดความมั่นใจคริสแบบนั้น ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย !
“ ครับ ไม่ใช่แบบนั้น ” เสียงหวานตอบ หัวเราะทั้งที่น้ำตายังไหลอยู่ คริสยิ้มทะเล้นตอบก่อนจะพูด
“ ก็ดี เพราะงั้นบ้านถึงสำคัญไง ผมอยากมีซักที่ ที่จะกลับไป เจอคุณทุกวัน ตื่นนอนมาพร้อมกันและได้เห็นหน้าคุณเป็นคนสุดท้ายก่อนจะหลับ ถ้ามันเป็นจริง คงเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย ” คริสพูดเรียบๆ ไม่มีท่าทีสั่นไหวหรือกังวลอะไรแม้แต่น้อย เหมือนคำพูดเหล่านั้นถูกกลั่นออกมาจากใจจริงของเขา
“ คริส ฮึ่ก ฮึ่ก ฮือ ” เสียงสะอื้นที่เจ้าตัวพยายามจะกลั้นไว้ในตอนแรก ถุกปล่อยออกมาในตอนท้ายสุดจนได้ คริสหัวเราะออกมาอย่างไม่แปลกใจ มือบางรีบยกขึ้นมาปิดปากแล้วลุกขึ้นหันหน้าหนีไปทางอื่นทันที
ซึ่งนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คริสหยุงตัวขึ้นนั่งและคว้าเอวมนมากอดไว้ ร่างบางเซหวือกลางอากาศและลงไปนั่งจุ้มปุ้กอยู่ที่ขอบเตียงคนไข้อย่างง่ายดาย อดบ่นในใจไม่ได้ว่าขนาดคริสป่วยอยู่ยังแรงเยอะกว่าเขาเสียอีก
“ ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวเฮมเวิร์ธ ” เสียงทุ้มพูดขระที่ซุกหน้าลงกับไหล่มน กระชับแขนที่กอดเอวบางให้แน่นขึ้นอีกนิดอย่างเอาใจ ทอมหัวเราะ
“ ผมรักช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้จริงๆ รักช่วงเวลาที่ได้อยู่กับคุณ กับอินเดีย ” หน้าหวานหันเอียงไปทางไหล่ของตน ที่มีศรีษะของอีกคนมาพาดอยู่อย่างเอาแต่ใจ
“ ผมรักเรา ” คริสหัวเราะ จมูกโด่งแตะกับปลายจมูกรั้นพอดีตอนที่ทอมหันมา ปากบางยิ้มเขินๆ ก่อนจะหลับตาลงและเลื่อนเข้าไปใกล้อีกนิดให้ริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกัน
…………………………………………………………………………………………………………………………
หลังจากที่คริสนอนโรงพยาบาลอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มๆ คุรหมอถึงได้อนุญาตให้กลับบ้านได้ แน่นอนว่าเจ้าตัวดีใจซะจนกระโดดตัวลอย เพราะเบื่อกับการนอนเตียงเหล็กแข็งท่อเต็มทน ซึ่งระหว่างนั้นแน่นอนว่างานทุกอย่างพักไปก่อน คริสออกไปดูไซต์งานไม่ได้เลยจึงได้แต่โทรสั่งกับหัวหน้าช่าง โชคดีที่ไม่มีเรื่องอะไรซับซ้อนวุ่นวายมาก ส่วนเรื่องบ้าน คนที่เข้าไปดูแลแทนก็คงหนีไม่พ้นทอม
ช่วงวันแรกดูจะยากอยู่ซักหน่อย แต่ก็ยังดีที่ได้คริสคอยช่วยสอนและมีคุณแม่ลีโอนี่มาเป็นกำลังใจให้อีกแรงหนึ่ง ทั้งคู่สนิทกันอย่างรวดเร็ว ลีโอนี่ออกปากชมลูกชายคนใหม่ของบ้านอยู่เสมอ ทำเอาลูกในไส้ทั้งสามหัวเน่าไปตามๆกัน
ส่วนเรื่องสระเลี้ยงปลาที่มีปัญหาดินทลายในตอนแรกก็แก้ไขจนเรียบร้อยในที่สุด ทอมมองว่ามันออกจะดีกว่าในตอนแรกด้วยซ้ำ เพราะดินทลายพลอยทำให้ปากสระกว้างและก้นสระตื้นลงไปด้วย ถ้าดูจากแบบตอนแรกที่คริสออกแบบไว้นั้นก็ลึกตั้งเกือบเมตร ลีโอนี่มองว่ามันอันตรายไปสำหรับอินเดียที่เป็นเด็กตัวเล็กๆ ทุกวันนี้คุณแม่เองก็ยังขอบคุณฝนเจ้าปัญหาในคืนนั้นที่ทำให้ดินทลายอยู่ไม่ขาดเหมือนกัน
“ เย้ ถึงบ้านซะที ฮิ้ว ~ ” พ่อหมีร้องไชโยออกมาเบาๆ ที่ต้องเบาเพราะเจ้าลูกหมีจอมแสบนั่นหลับอยู่หลังรถ เกิดเสียงดัง มีหวังอินเดียตื่นขึ้นมา เขาคงได้กลับไปตายที่โรงพย่บาลอีกรอบแน่
คริสเปิดประตูลงจากรถและอุ้มอินเดียเข้าบ้านไปก่อนอย่างรู้งาน ขณะที่ทอมเดินไปเปิดท้ายรถเพื่อยกกระเป๋าสัมภาระ เมื่อเดินกลับมาอีกทีก็เห็นหลังไวๆของคริสเข้าบ้านไปซะแล้ว อดนึกสงสัยไม่ได้ว่าคริสไม่ปวดแขนหรือไงกัน แต่ก็ไม่ได้ซักไซร้อะไรเพิ่ม
“ คริส เดี๋ยวคุณ …. อ้าว ” ทอมร้องออกมาอย่างแปลกใจ ที่เขากำลังจะพูดคือให้คริสขึ้นไปอาบน้ำ ส่วนเขาจะพาอินเดียขึ้นไปนอนบนห้องเอง เเต่ปรากฎว่าเด็กหญิงถูกพามานอนที่โซฟาในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว แถมคนเป็นพ่อก็ดันหายไปเสียเฉยๆด้วยสิ
“ คริส อาบน้ำอยู่หรือเปล่า ? ” ทอมวางกระเป๋าลงใกล้ๆกับโซฟาแล้วชะโงกไปถามอีกคน ที่เดาว่าคงจะขึ้นไปอาบน้ำข้างบน
ระหว่างที่ร่างบางชะโงกขึ้นไปและทำท่าจะก้าวขึ้นไปดู เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกหาก็โผล่พรวดมาจากไหนไม่รู้และรวบตัวทอมไปกอดเสียเฉยๆ ร่างบางสะดุ้งตกใจ
“ คริส ! เล่นอะไรก็ไม่รู้ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวผมจะพาอินเดียขึ้นไปนอนเอง ” ทอมบอก อีกคนเบะปากและส่ายหน้าไม่ยอม
“ แขนเคล็ด อาบน้ำเองไม่ไหวหรอก ” เสียงทุ้มบ่นงุ้งงิ้งแล้วทำท่าจะยื่นจมูกมาหอมแก้มนิ่ม ทอมพยายามเบี่ยงตัวหลบสุดฤทธิ์ เพราะรู้ทันนัยในการกระทำแบบนี้ดีเชียวแหละ
Read more: Wikipedia
“ อ๋อเหรอ แต่คุณอุ้มอินเดียลงจะรถได้สบายบรื๋อเลยนะ ตอนนั้นไม่ปวดแขนเหรอ ? ” ทอมจับผิด คริสถอนหายใจเฮือกอย่างเซ็งๆ ก่อนจะจับร่างบางหมุนตัวขึ้นไปทางบันได
“ ปล่อยให้อินเดียนอนไปก่อนเถอะน่า ไปดูอะไรบนห้องกันเถอะ ” ร่างสูงชวนเสียงใส ทอมหัวเราะนิดๆอย่างรู้ทัน และระหว่างที่กำลังจะอ้าปากถาม หน้ากากปิดตาสำหรับใช้ตอนนอนของคริสก็ถูกสวมเข้ามาปิดตาทอมซะก่อน
“ ขึ้นไปข้างบนกัน มีอะไรจะให้ดูจริงๆ ” คริสย้ำประโยคเดิม ขณะท่ค่อยๆดันแผ่นหลังบางให้เดินขึ้นบันไดไปทีละขึ้น ทอมหัวเราะเบาๆ รู้อยู่แล้วว่าคริสจะทำอะไร
ด้วยความที่ถูกปิดตาอยู่ ทอมจึงไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ตนมายืนอยู่ที่จุดไหนแล้ว จนกระทั่งได้ยินเสียงลูกบิดประตู แผ่นอกหนาของอีกคนที่อยู่ด้านหลังกับลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดต้นคอของตนทำให้ทอมรู้สึกเขินในการกระทำของตัวเองยังไงก็บอกไม่ถูก
“ เปิดตาได้หรือยัง ? ” ร่างบางแกล้งถามแหย่มามาหยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียง เขาเรียวสัมผัสกับฟูดนิ่มแผ่วๆ ทอมเริ่มมั่นใจในแผนของคริสมากขึ้นทุกทีแล้วตอนนี้
“ ยัง นั่งลงก่อนสิ ” คริสบอก ทอมยิ้มเขินๆแล้วทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียงตามความคุ้นเคย ได้ยินเสียงคล้ายเนื้อผ้าลูกลากผ่านบางอย่างดังครืดๆ และเสียงเหวี่ยงผืนผ้าลงไปกองกับพื้นดังฟุ่บ แก้มนวลขึ้นสีจัด เม้มปากเขินๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคริสกำลังทำอะไรอยู่
“ อย่าพึ่งเปิดตานะ ” เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่า พร้อมกับฟูกข้างตัวที่ยุบยวบลงไปไป ลมหายใจอุ่นเป่ารดหน้าอยู่ห่างออกไปไม่ถึงฟุต มือหนาค่อยๆดันร่างบางลงไปนอนกับเตียงนิ่มอย่างใจเย็น ทอมกัดปากแน่นจนขึ้นสีจัดกว่าตอนแรก
“ ตอบสิ นี่อะไร ” เสียงทุ้มหัวเราะกระหึ่มในลำคอ ขณะที่จับมือบางลูบผ่านแผ่นอกที่มีระลอกกล้ามเนื้อตื้นๆ ทอมสะอึกรู้ทั้งรู้ว่ามันคืออะไร แต่เรื่องอะไรจะต้องตอบด้วยล่ะ
“ ไม่รู้ครับ หัวเข่ามั้ง ” เสียงหวานตอบส่งเดชอย่างเขินๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น เพราะลมหายใจที่เขยิบเข้ามาใกล้และร่างกายส่วนล่างที่ทาบทับกันอยู่ ทำให้ทอมแทบจะหลอมละลายอยู่ตรงนั้น
“ ตอบผิด ” เสียงทุ้มบอกนุ่มๆ แล้วจึงเลื่อนผ้าปิดตาออก ดวงตาสีมรกตกระพริบถี่ แล้วจึงหันมาสบจากับดวงตาสีท้องฟ้าอีกคู่
“ เอ่อ … อะแฮม แล้วจะให้ดูอะไรเหรอ ? ” ทอมแกล้งถามกลบความเขิน คริสขำพรืดแล้วเหล่ตาลงไปมองด้านล่างเป็นไกด์ให้ ทอมเหลือบตาลงไปอย่างลืมตัว
และทันทีที่ได้เห็นของที่คริสจะให้ดู หน้าหวานก็แดงแจ๋เป็นลูกตำลึง คอระหงสืกระตุกเล้กน้อยแล้วรีบเงยหน้าขึ้นมาด้านบนตามเดิม
“ อะไร ? ไม่อยากดูแล้วเหรอ ? ” คริสแกล้งแซว ผ่อนแขนที่เท้าอยู่กับฟูกลงอีก เป็นผลให้หน้าหล่อเคลื่อนเข้าใกล้หน้าหวานอย่างช้าๆ มือบางยกขึ้นมาฟาดแผ่นอกแกร่งแรงๆ และไม่วายออกเสียงดุ
“ คริส ! อินเดียนอนอยู่ข้างล่างนะ ” ทอมดุ แล้วมขมวดคิ้วจริงจัง ซึ่งคริสเองก็รู้ดีว่านั่นก็แค่ทำเพื่อนกลบความเขินอายเท่านั้น
“ ใช่ แล้วไงล่ะ ก็ผมเปิดแอร์ในห้องนั่งเล่นไว้ แถมทายากันยุงให้อินเดียแล้วด้วย ” อีกคนยกเหตุผลของตนขึ้นมาบ้าง หน้าหวานก้มงุด รู้ตัวแล้วว่ายังไงคราวนี้ก็คงหนีไม่รอด
“ คุณเป็นพ่อที่แย่มาก ” ทอมก้มหน้าบ่นเขินๆ คริสหัวเราะในลำคอ โน้มลงหอมแก้มนิ่มไปทีหนึ่ง ก่อนจะตอบ
“ ถึงต้องมีคุณอยู่ด้วยไง ” ไม่พูดเปล่า มือหนาเริ่มมุดเข้าไปใต้เสท้อเชิ้ตสีอ่อนอย่างเอาใจ ร่างบางดูเหมือนจะลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ไม่ช้าแขนเรียวก็ถูกยกขึ้นมาคล้องคอหนาตามที่คริสต้องการจนได้
“ ทายากันยุงให้อินเดียแล้วแน่นะ ? ” ทอมถามย้ำอีกรอบ คริสหรี่ตาเจ้าเล่ห์เหมือนคิดอะไรอยู่ ไม่ได้ตอบคำถามนั้นแต่โน้มหน้าลงไปประทับริมฝีปากกับร่างบางแทนคำตอบ
รสจูบอ่อนหวานที่ห่างหายมานานทำให้รู้สึกหวามไหว ลิ้นสากร้อนดูดดุนหยอกล้อลิ้นเล็กไม่หยุดหย่อน ทั้งคู่ต่างตอบสนองความต้องการที่ซ่อนลึกในหัวใจของอีกฝ่ายทีละนิด
คริสเป็นฝ่ายผละออกมาก่อน ทอมหัวเราะจนตาหยี เมื่อเห็นแผงอกกว้างเคลื่อนไหวขึ้นลงไม่เป็นจังหวะ คริสขมวดคิ้วแล้วแกล้งก้มลงหอมแก้มลงโทษอีกฝ่ายเล่นๆทีหนึ่ง ขณะเดียวกันมือหนาก็ค่อยๆลากขึ้นไปตามแนวต้นขาเรียวเช่นกัน
ไม่ช้ากางเกงผ้าเนื้อดีของทอมก็ร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างง่ายดาย อาภรณ์เพียงอย่างเดียวที่ทอมมีไว้ปกปิดร่างกายในตอนนี้คือเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางเท่านั้น ซึ่งคริสเองก็กำลังปลดกระดุมมันออกอยู่ด้วย
“ เลิกใส่ได้แล้วนะ ไอ้เสื้อตัวนี้น่ะ ” เสียงทุ้มดุแกมสั่ง ทอมเลิกคิ้วสงสัย
“ ทำไมครับ ? ” ทอมถามก้มมองเสื้อเชิ้ตของตนที่ถูกปลดกระดุมมาจนถึงเม็ดสุดท้ายสลับกับใบหน้าคมสันด้านบน
“ มันบาง ไม่ชอบ หึง ” คำตอบสั้นๆ ที่ไม่ได้ถูกเรียบเรียงออกมาเป็นประโยคสวยหรูนั่นทำเอาแก้มของทอมแดงขึ้นมาอีกรอบ เสียงหวานอึกอัก ยกแขนขึ้นจะฟาดอีกคนแก้เขิน แต่ก็กลายเป็นว่าถูกจับแขนกดลงกับที่นอนจนดิ้นไปไหนไม่ได้แทน
“ หึงจริงๆนะ รู้หรือเปล่า ” คริสพูดย้ำอีกรอบ ทอมครางอือ แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่นยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองอย่างเขินๆ ปากหยักระบายยิ้มพอใจแล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอนวลเนียน สูดดมกลิ่นหอมหวลที่ตนคิดถึงมานานอย่างกระกาย ก่อนจะจูบเม้มหลายครั้งจนขึ้นเป็นรอยสีแดงจางๆ ลากลิ้นเรื่อยลงมาหยุดอยู่ที่ยอดอกสีวยที่ชูชันขึ้นตามแรงปรารถนา
ลิ้นร้อนลากผ่านยอดอกที่ขึ้นแข็งเป็นไตอย่างเชื่องช้าและใจเย็น แต่กดเน้นสัมผัสรุนแรงพลานให้เสียวซ่าน ขณะที่มืออีกข้างก็เค้ลาคลึงยอดอกอีกข้างหนึ่งเป็นจังหวะพร้อมกัน ทอมเม้มปากแน่นพยายามจะซ่อนเสียงครางของตน ฝ่าเท้าจิกผ้าปูที่นอนแน่นจนยับเป็นรอยชัดเจน
“ อือ อ๊า …. คริส ” เสียงหวานเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงสั่นทุกทีที่ลิ้นร้อนลากผ่านจดตั้งชันของยอดอก ปากหยักยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเริ่มขบเม้มโลมเลียไปทั่วบริเวณยอดอกอ่อนไหวอย่างได้ใจในเสียงครางหวานๆนั่น
“ ได้โปรด คริส ” เสียงหวานร้อง ดวงตาสีมรกตกระพริบถี่ๆ ส่งประกายสุกใสวาวระยับ แขนเรียวที่คล้องคอหนาอยู่เลื่อนมาลูบไล้หน้าคมอย่างขอร้อง แต่อีกคนไม่ยอมฟังยังคงรัวลิ้นร้อนใส่ยอดอกสีหวานจนร่างบางดิ้นเร่าๆด้วยความเสียวซ่านและความต้องการที่ปะทุอยู่ในใจ จิกเล็บเข้ากับแผ่นหลังหนาเป็นการเร่งและระบายความรู้สึก
“ ทำให้หน่อยสิ ” หน้าคมผละออกจากยอดอกสีหวานแล้วกระซิบบอก พร้อมกับจับมือดึงร่างบางลุกขึ้นมานั่ง ทอมกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังด้วยความไม่เคยแต่ก็ยอมก้มหน้าลงทำตามที่คริสต้องการจนได้
ปากเล็กค่อยๆเข้าครอบครองแกนกายร้อนระอุอย่างทุลักทุเลด้วยขนาดอันใหญ่โตของมันทำให้ทอมอึดอัดอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อเริ่มจัดท่าทางจนเข้าที่ดีแล้ว ปากเล็กจึงเริ่มขยับสวนขึ้นลงอย่างช้าๆ คริสครางหึ่มในลำคอ เลื่อนมือไปประคองหน้าขาวอย่างเอ็นดู ฟันซี่เล็กครูดเข้ากับผิวเนื้อของแก่นกายไปมายิ่งเพิ่มความวาบหวามเข้าไปอีก
แต่ด้วยขนาดอันมโหฬารของมันทำให้ทอมสำลักออกมาทั้งๆที่ยังทำได้ไม่ถึงไหน คริสแกล้งหัวเราะเยาะ ทอมเหลือบตาขึ้นมาจ้องคริสอย่างเอาเรื่อง จนคริสเผลอหัวเราะออกมาจริงๆ แก้มขาวนวลที่มักจะตอบเรียว ตอนนี้อูมและป่องด้วยแก่นกายของเขา เห็นแล้วก็ทั้งน่ารักน่าสงสารในเวลาเดียวกัน จนเขารู้สึกผิด
คริสหัวเราะเอ็นดูแล้วก้มลงจูบหน้าผากมนปลอบใจ ทอมถอนปากออกและเบือนหน้าหนี เมื่อหันไปมองอีกครั้งถึงได้สังเกตเห็นว่ามันดูใหญ่ขึ้นชอบกล มือหนาเคลื่อนไปเชยคางมนมาจูบเอาใจอีกครั้ง สองร่างเปลือยเปล่าแนบสนิทกันอยู่บนเตียง ทอมทำหน้างอนๆจนคริสต้องถามออกมา
“ เป็นอะไร งอนอีกแล้วเหรอ ? ” คริสถามอ้อนๆ ทอมบุ้ยปากหันหน้าหนีอย่างกับจะหนีรอด แขนแกร่งตระกองกอดร่างบางแน่นขึ้น
“ ผมใช้ปากได้ห่วยแตกมากเลยใช่มั้ย ? ” ทอมถามเสียงห้วน คริสขำพรืด หอมขมับมนไล่ไปเรื่อยๆจนถึงแก้ม ไม่อยากจะตอบหรอกว่าที่ทอมพูดน่ะมันจริงแค่ไหน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ในเมื่อทอมใช้อย่างอื่นได้ดีกว่าปาก
“ ตอบสิ ว่าจริงมั้ย ? ” ทอมเขย่าแขนคริสเร่ง เสียงทุ้มหัวเราะเอ็นดู นี่นับเป็นนิสัยอีกอย่างของทอมที่คริสรักหมดใจ คือ มีความมุ่งมั่นพยายาม แม้กระทั่งกับเรื่องเล็กๆแบบนี้ คริสมองว่ามันน่ารัก
“ ของแบบนี้มันฝึกกันได้น่า ก็กอดกันไป ฝึกกันไป จนเช้าเลยดีมั้ย หือ ? ” คริสอ้อนแล้วพรมจูบไปทั่วหน้าหวาน ทอมยิ้มเขินแล้วจูบตอบคริสอีกรอบ ไว้อาลัยให้ชีวิตตัวเองที่ผ่านมาว่าพลาดเพียงไหน ที่มาเจอกับคนๆนี้ช้าไป คริสเติมเต็มชีวิตทอมในทุกๆด้าน เขารู้สึกมีชีวิตมากขึ้นเมื่อได้ใช้มันร่วมกับคนๆนี้ คริส เฮมเวิร์ธ
มือหนาเลื่อนเข้าใกล้ช่องทางสีหวานมากขึ้นทีละน้อย ก่อนจะส่งนิ้วยาวเข้าไปสำรวจเส้นทางและปรับสภาพให้ทอม ช่องทางนั้นตอดรัดรัวเร็วอย่างตื่นตัวจนคริสแทบอดใจไม่ไหว ร่างสูงไม่รอช้ารีบส่งนิ้วยาวเข้าไปอีกนิ้วทันที สองนิ้วลากวนไปมาอย่างแผ่วเบาที่สุด แต่นั่นก็ยิ่งเป็นการเพิ่มปรอทอารมณ์ของทอมให้สูงขึ้นไปอีก ร่างบางบิดเร่าและหุบหาเข้าหากันเพื่อบรรเทาความรู้สึกแรงๆหลายครั้ง
“ อึ่ก อ๊า อ่ะ คริส คริส ได้โปรด คริส ” ทอมครวญคราง ปากอิ่มพะงาบๆสูดลมหายใจเข้าปอดยากลำบาก โน้มลำคอแข็งแรงเข้ามาแนบชิดแน่น คริสเลื่อนแขนข้างหนึ่งไปประคองเอวทอมไว้ แล้วจึงเริ่มจับเล็งท่อนเนื้อร้อนเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ตอดรัดเขาทันที ทอมหอบหายใจถี่แล้วยกสะโพกขึ้นตอบรับแก่นกายนั้นอย่างเต็มใจ และเมื่อเข้าไปจนสุดเส้นทางแล้วคริสจึงเริ่มขยับสวนเข้าออกเป็นจังหวะ เรียกเสียงครางหวานจากทอมได้ทันทีเช่นกัน
“ อ๊า อื่อ อ๊ะ อ่ะ อ๊ะ ” เสียงหวานครางยั่ว เร่งให้ร่างสูงกระแทกกายสวนกลับเข้าไปเร็วขึ้นอีก สะโพกมนแอ่นตอบรับเป็นจังหวะ เสียงผิวเนื้อบกระทบกันดังลั่นโสตประสาทขอทอม ดวงตาสีเขียวพร่ามัวมองไม่เห็นสิ่งอื่นใดเลยนอกจากร่างสูงใหญ่ที่ประทับแนบอยู่ด้านบน
“ อื่อ อ่า อ่า อ่า อั่ก ” เสียงแหบครางต่ำ เร่งสวนแก่นกายร้อนเข้าออกถี่ยิบ ช่องทางหวานนุ่มตอดรัดรัวเร็วแข่งไม่แพ้กัน คริสกระแทกต่อมความรู้สึกอ่อนไหวของร่างบาง ปรนเปรอความสุขให้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หน้าหวานเชิดขึ้นตามแรงอารมณ์กระชับอ้อมแขนที่คล้องคออีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้กันยิ่งขึ้น แผ่นอกบางกระเพื่อมไหวตามจังหวะลมหายใจหอบถี่ เรียวขาเนียนยกขึ้นเกี่ยวเอวหนาไว้แน่นไม่ยอมให้ไปไหน ยามที่แท่งเนื้อร้อนครูดผ่านผิวนุ่มด้านในไปสู่จุดลึกสุดยิ่งเพิ่มความรู้สึกเสียวซ่านให้ทอมอยู่ทุกครั้ง เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามไรเส้นผมของคนทั้งคู่
“ อื๊อ อื๊อ อื๊อ คริส อื๊อ ” เสียงเพราะครางไม่เป็นภาษา หน้านวลขึ้นสีแรงจัดลามไปจนถึงลำคอและหน้าอกสีน้ำนมเองก็พลอยแดงเถือกไปด้วย ทอมกัดปากตัวเองแน่นเพื่อระงับความรู้สึก มือบางพยายามจิกยึดเกาะคออีกคนไว้พักพิง แต่สะโพกมนก็ไม่วายร่อนขึ้นลงตามจังหวะตอบสนองร่างใหญ่ไปด้วย
“ อื่ม อื่ม อ่า ใกล้แล้วทอม ใกล้แล้ว ” เสียงทุ้มครางแหบต่ำลดความเร็วลง แต่เพิ่มความแรงสวนกระแทกเข้าออกต่ออีกหลายครั้ง เรียกเสียงครางสะอึกจากทอมได้ไม่ยาก ร่างสูงลากแก่นกายใหญ่ออกมาจนสุดแล้วจึงกระทุ้งกลับเข้าไปสุดแรงพร้อมกับปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจนเอ่อท้นเติมเต็มทุกอณูของช่องทางสีหวาน
“ อื่ม อ่า ~ ~ ~ ” คริสครางแหบ โน้มตัวลงจูบปากอิ่มให้รางวัลคนน่ารักไปเบาๆ ทอมไม่ได้จูบตอบเหมือนทุกที หน้าอกนวลยังขึ้นสีแดงจัด แถมยอดอกก็มีรอยเดงเป็นจ้ำๆ กระเพื่อมขึ้นลงพยายามรับเอาออกซิเจนเข้าไปเติมในปอด ร่างใหญ่กดแช่แกนกายของตนลงในช่องทางนุ่มให้ลึกที่ยังคงตอดรัดอยู่อย่างเสียดาย เปลือกตานวลปิดลงเพราะความเหนื่อยอ่อน เรียวแขนที่กอดเกี่ยวคอคริสผ่อนแรงลงเล็กน้อย เริ่มเข้าสู่ห้วงนิทรา
แต่ดวงตาสีเขียวก็เบิกโพลงสว่างโร่ขึ้นมาอีกเมื่อมีสัมผัสอุ่นร้อนมากระทบกับยอดอกของตน ทอมพยุงตัวขึ้นเล็กน้อย ขณะที่ลิ้นร้อนของคริสกลับไปลากวนอยู่บริเวณยอดอกสีหวานเป็นเชิงออดอ้อนอยู่อีกรอบ
“ คริส ! ” ทอมเรียกร่างสูงเชิงถาม คริสเงยหน้าขึ้นมากระพริบตาอ้อนๆ ทอมกลอกตาไปมาเป็นเชิงว่ายังไงก็ไม่ยอมแน่ๆ นั่นยิ่งทำให้โครงคิ้วสีทองตกลงมาอีก
“ น่านะ นอนโรงพยาบาลตั้งอาทิตย์นึง ผมคิดถึงคุณจะแย่ จะใจร้ายให้กันแค่ครั้งเดียวจริงๆเหรอ ? ” คริสครางอ้อนเหมือนลูกหมาขอขนมก็ไม่ปาน หน้าหล่อเลื่อนขึ้นมาคลอเคลียอยู่ข้างๆแก้มนวล ทอมทำใจแข็งเบือนหน้าหนีแต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี ในเมื่อตัวเขาทั้งตัวอยู่ในอ้อมแขนอีกฝ่าย เรื่องจะหนีนั่นเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
“ น้า ~ ทอม อย่าใจร้ายเลย ” คริสอ้อน ปากหยักจูบพรมทั่วไหล่มนไปมาอย่างขอความเห็นใจ พร้อมกับสงเสียงเรียกร้องงี้ดๆอยู่ในคอไปด้วย ทอมถอนหายใจหันหน้ามาสบตากับลูกหมายักษ์ที่คร่อมตนอยู่
“ ให้อีกครั้งเดียวนะ ” ทอมทำข้อตกลง รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่เคยเป็นไปตามนั้นหรอก เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่มี 2 ก็มักจะมี 3 4 5 ตามมาอยู่เสมอนั่นแหละ แต่ครั้นจะให้เขาใจแข็ง ทำเย็นชาใส่คริส เขาก็ทำไม่ได้อีกนั่นแหละ
“ จริงนะ แฟนของผมน่ารักที่สุดเลยครับ ” หน้าหล่อที่เบะเศ้ราอยู่ตอนแรกยิ้มออกมาในที่สุด ปากหยักระบายยิ้มสดใส ไม่ลืมที่จะพูดเอาใจคนรักอีกซักหน่อย ทอมถอนหายใจ เม้มปากเขินๆ นึกไว้อาลัยให้ความใจแข็งของตนอีกครั้ง ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่เคยใช้การมันได้เกินนาทีซักครั้ง
แขนเรียวกระชับอ้อมแขนที่คล้องคออีกฝ่ายให้กลับมามั่นคงเหมือนเดิม พร้อมกับส่วนหนึ่งของร่างกายคริสท่ีปะทุครุกกรุ่นขึ้นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งไปตลอดทั้งคืน
…………………………………………………………………………………………………………………………..
talk ?
ยังจำได้ไหม ? ถึงงใครคนหนึ่ง ฮึฮือ ฮึ้ ฮือ ~ ~ ~ ~
ตอน 7 มาแล้ว พร้อมกะ NC เบาๆ ราวกับขนนก 555555 NC ครั้งนี้ก็ถือเป็น NC ไถ่โทษละกันค่ะที่หายไปนาน บวก กะ เป็น NC ชดเชยจากตอนอื่นๆด้วย
ไม่แน่ใจว่า ILU เขียน NC ตอนล่าสุดที่ตอนไหน รู้สึกว่าจะประมาณช่วง 2 3 4 นี่ละค่ะ ไม่มั่นใจ ก็ถ้าสำนวน ฝีมือ ดรอปลงไปประการใดก็ต้องอภัยด้วยเน้อคะ
แบบ ไม่ได้เขียน NC นาน บางช่วงรู้สึกอารมณ์มันเกินๆยังไงไม่รู้ค่ะ แต่ก็ไม่รู้จะแก้ยังไง ไม่อยากตัดคำไหนออกไปเลย ให้ตายเถอะ ยืดเยื้ออย่างที่เห็นนี่ละค่ะ
ตอนนี้ก็ถือว่าครบรสประมาณหนึ่งค่ะ ได้เจอแม่พี่คริส ได้คุยกันเรื่องบ้าน ได้โซเดมาคอมกัน ก็โอเคแล้วล่ะค่ะ สำหรับเรา ฟินแล้ว อ่าห์ ~
ด้วยรักและหื่นจัด
Kamew ( จอมหื่นล้างโลก ) ของท่าน
ป.ล. สำหรับคนที่ต้องการให้ฟิคเรื่องนี้รวมเล่ม รบกวนช่วยเข้าไปทำแบบสอบถามนี้ด้วยนะคะ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงนับจำนวนแบบคร่าวๆ ถ้าจะเริ่มทำจริงจังเมื่อไหร่จะติดต่อกลับ หรือ โพสใหม่ผ่านทางหน้าบล้อกนะคะ
—— > แบบสอบถาม รวมเล่มฟิค BLT และ ILU
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ